Çalışan anneleri en çok zorlayan sahnelerden biri sabahları "işe gitme" çocuktan ayrılma zamanının geldiği anlardır. Annelerin en sık dile getirdiği "anne işe gitme" diyerek çocuğun ağlaması, anneden ayrılmamak için çabalaması veya yuvanın önünde arabadan inmemek, okulun kapısında anneden ayrılmamak için diretilen dakikalardır. Anneler bu durumda ne yapacakları konusunda kafaları karışmakta ve kendilerini çaresiz hissetmektedir.

Sabahları "ayrılık saatlerinde" yaşanan sorunlar anneleri kaygılandırır "Acaba yanlış mı karar verdim?", "Çalışmasam daha mı iyi olurdu?", "İşi bıraksam mı?", "Ben iyi bir anne miyim?" ..vs. gibi soruları defalarca kendilerine sorarlar. İçsel bir çatışma yaşarken de sorunların üstesinden gelmeye çalışırlar.

Ritim; çocukları sakinleştirir ve güvende hissettirir. Ritimler sayesinde anne-babaların otoritesi güçlenir; nazik ve anlaşılır bir otorite yaratılmış olur. Ritim, disiplin için gereken kanalları açar, disiplinin içten olmasını sağlar. Ritimler iyi yerleştiğinde, geçiş dönemlerinde anne babaların daha az laf kalabalığı yapmaları, daha az çaba sarfetmeleri ve daha az sorun yaşamaları mümkün olur.

Çocuklarınız küçükken 2-6 yaş arasındayken ritimler oluşturursanız, onlar da bunlara doğal olarak ve istekle alışırlar. Küçükler, son derece güçlü olan vücut saatleri sayesinde zaten süreç yönelimlidirler. Ufak bir çabayla onlara ömür boyu sürecek alışkanlıklar ve ritüeller kazandırabilirsiniz. Bununla birlikte bu alıştırma süreçlerinin, çocuğunuz bu işleri otomatik pilota bağlayıp düzenli olarak yapar hale gelene kadar, birkaç hafta anne babalar tarafından desteklenmesi, yakından takip edilmesi gerekir. Onu tüm adımlardan geçirin, yakınında olun. Her adımdan geçmesini sağlayın: Diş fırçan nerede? Bak, hemen benimkinin yanında duruyor. Ne kadar diş macunu koymak gerek? Evet doğru, başparmağının tırnağı kadar. Dişlerini iki dakika boyunca fırçalaman gerekiyor. Hazır mısın? İşte böyle aferin. Çocuğunuzun bu işi otomatik olarak ve sorgulamadan yaptığı aşamaya geldiğinden emin olmalısınız. İşte o zaman başarı elde edilmiştir.

Her ne kadar ritim size hayal gibi gelse de, çocuklarınıza günlük hayatlarında daha fazla öngörülebilirlik sunmanız güven duygularını daha da arttıracaktır.

ÖNGÖRÜLEBİLİRLİK

Öngörülebilirlik ve şeffaflığın anlamı şudur: Biz yetişkinler günümüzün nasıl geçebileceğini kestirebiliriz. Ne kadar telaşlı geçecek olursa olsun, her şeyin nasıl gideceğini öngörebiliriz. Çocukların ise biraz daha netleştirilmeye ihtiyaçları vardır. Onlar kendi günlerini kontrol edemeyebilirler ama “bütün” resmi görmeye, günün nasıl geçebileceğini anlamaya ihtiyaçları vardır. Çocuklar hayatlarını resimsel olarak yaşarlar, özellikle de küçükken (7 yaş altındayken). “Görüntülere” ihtiyaç duyarlar.

Günümüzde çoğu ailenin hayatı, ritmik olmaktan çok gelişigüzel ve doğaçlamayla geçiyor. Aile yaşamı, zaman ve enerji anlamında, “iş” bittikten sonra kalan anlardan oluşuyor. Yaşamlarını dünyanın ritimlerine göre sürdüren çok fazla insan kalmadı.

Diğer yandan hayatlarımız hala ritimlerle şekilleniyor; okul hayatı, iş, uyku, tatiller, 24 saat gibi. Çalışma ve işe gitme süreleri zamanı kontrol edebiliyor olabilir ama bunlar da genellikle düzensiz oluyor. Bizler de buna yetişmekte, herşeyi yoluna sokmakta zorlanıyoruz. Çocukların yaşam ritimlerini de bizler belirliyoruz. Ve onların düzeninin giderek daha az doğal, belirli veya anlaşılır hale gelmesi de, çocukların duyusal dünyalarını çok fazla aşıyor.